Чытаць далей » Казачка пра тое, як маленькая мышка вялікага слана перамагла
Некалі на адной лясной палянцы жыў спадар Павучок. Жыў ён таксама, як іншыя павучкі: лавіў мух і камарыкаў. Але надта любіў наш Павучок назіраць узыход сонца. Штораніцы спадар Павучок прачынаўся яшчэ да ўзыхода сонца, мыўся, прыбіраўся і сядаў назіраць за тым, як з цемры выплывае святло і нараджаецца дзень.
Назіраў ён гэтае дзіва, і кожны раз яму здавалася, што ўзыход сонца можна зрабіць не проста цудоўным, яго можна зрабіць дасканалым, а значыць і ладным. Але для гэтага нечага ў прыродзе нехапае. Чытаць далей » Пра спадара Павучка, які ўладкаваў свет
Жылі яны, жылі і дажыліся да таго, што і варыць больш няма чаго. Вось дзед і кажа бабе: “Баба, а баба, свары, мабыць, Чубатку, а тое што ж?..” Замахала баба рукамі: “І што ты, дзед, надумаў! Ужо лепш будзем галодныя, а Чубатку варыць я не дам.” Пачула гэта курачка, пабегла ў двор, знайшла там бабовае зярнятка і прынесла яго бабе. 
