|
Класічная японская паэзія XVI стагоддзя Сэйга Бусі
Hавошта табе
Палiць са смеццем
Свае пачуццi?
***
Белае на чорным —
Першы снег
На здранцвелай зямлi.
***
Плача кнiгаўка
На беразе рэчкi,
А напiцца не можа.
***
Не ты ўважлiва
Глядзiш у цемру.
Яна сочыць за табой. Чытаць далей » ПА АБОДВА БАКІ РЭАЛЬНАСЦІ — Сяргей Брандт
Кастрычнiк, нядзеля.
Вятры над палямi
Лiсцем засцеляць,
Чароўнымi снамi.
Раптоўна сцямнее,
Але i не вечар.
Чырвань не грэе
Рабiнавых свечак.
Сардэчна запросiць
У госцi маўклiва
Позняя восень
Дажджом гаварлiвым.
Сяргей Качанаў-Брандт, 22. 10. 2014
Ілюстрацыя — “Краски осени” Тимошин Олег
Колькі раз нас палілі агнём,
Колькі раз мы гублялі і мову.
А цяпер паглядзі – зноў жывём,
Кружыць бусел над белым касцёлам.
І пяюць як заможна званы,
І ляціць спеў над полем, над вёскай,
Доўгі след ад цяжкой бараны
Ды гамоняць драўляныя кросны.
На стале вышываны абрус
Усе заходзьце, усім будзем рады.
З добрым сэрцам жыве Беларусь
Кожны дзень, як сапраўднае свята.
Сяргей Брандт, 01.10.2014
Лiчыў зоркi — памылiўся,
Бо за нешта зачапiўся.
А калi на ногi ўстаў,
Глядзець на неба перастаў.
Спачатку пеў нямыя словы,
Быццам быў зусiм здаровы.
Але ж нiхто не зразумеў,
Мабыць грыпам свет хварэў.
Напiсаў тады я казку,
Людзям даў адну падказку.
Вось толькi словы не гульня —
Не маюць сэнса i хлусня!
Каму данесцi, каб паспець
Hямыя словы ў голас спець.
Ад зорак адыйсцi няможна,
Яны трымаюць асцярожна…
Сяргей Брандт, 18.09.2014
|
|