|
У гармонii з душой людской зямля,
Так было сёння, будзе заўтра і пасля.
А кожны дзень цудоўным будзе днём,
Пакуль мы шчыра для ўсiх жывём.
Плыве па небу жменя чорных хмар,
Але ад гэтага не будзе сумным твар.
Вясёлка невядомым пафарбуе далi,
Праз дахi працякуць рачныя хвалi.
У гармонii з душой людскі спакой,
Прачнуцца зоркi над вясковаю ракой.
Кране за сэрца ветрам верасковы водар,
Жывi i помнi, што ты з Беларусi родам!
Сяргей Брандт, 18.07.2014
Вельмі цяжкая задача:
“Верабей па двары скача.
Кот за гэтым пiльна сочыць,
Верабей тым часам крочыць”.
Вось пытанне: “Колькi крокаў,
Не, напэўна, поўных скокаў,
Зробiць птушка за хвiлiну
Да катка, што ў малiне?”
Адказ просты: “Два-тры крокі,
Не, напэўна, два-тры скокі.
Кот маланкай пабяжыць —
Верабей на дах узляцiць”.
Сяргей Брандт, 04.07.2014
Калі апошняя надзея
На свет цудоўны прападзе,
Як кропля божага алея
Над лесам зорка ўзыйдзе.
І аддзяліўшы подых ночы,
Туманам вадкім ад людзей,
Сава ўголас зарагоча
І зробіць месяц карацей.
Да шыбы цёмным датыкнецца,
Вядром у сенях загрыміць.
І зоркаю над самым лесам
У імгненне вока дагарыць.
Сяргей Брандт, 22.06.2014
З цыклу «Мая святая Баларусь!»
Калi паклiчуць зноў дахаты
Сумотным крыкам жаўрукi,
Як памiнальным божым святам
Кране той плач маёй рукi.
Спалiўшы ў храме ўсе турботы,
З мaлiтвай летнix навальнiц,
Дождж змые цёплым адзiноту
Сустрэўшы плямачкi каплiц.
У час замшэлага свiтанкy
Туман падыйдзе да платоў.
Каб пакланiцца мне на ганку
I хлеб паднесцi ад бацькоў.
А клёкатам драўляным млына
Як у дзяцiнстве прыпынiць.
Зямля палёў льняных i тмiна
Жыла, жыве i будзе далей жыць.
Сяргей Брандт, 13.06.2014
|
|