Усе рубрыкі

Я З БЕЛАРУСI РОДАМ! — Сяргей Брандт

У гармонii з душой людской зямля,
Так было сёння, будзе заўтра і пасля.
А кожны дзень цудоўным будзе днём,
Пакуль мы шчыра для ўсiх жывём.

0_6ecee_5126f191_XL

Плыве па небу жменя чорных хмар,
Але ад гэтага не будзе сумным твар.
Вясёлка невядомым пафарбуе далi,
Праз дахi працякуць рачныя хвалi.
У гармонii з душой людскі спакой,
Прачнуцца зоркi над вясковаю ракой.
Кране за сэрца ветрам верасковы водар,
Жывi i помнi, што ты з Беларусi родам!

Сяргей Брандт, 18.07.2014

ЗАДАЧА ДЛЯ САМЫХ МАЛЕНЬКІХ — Сяргей Брандт

Вельмі цяжкая задача:
“Верабей па двары скача.
Кот за гэтым пiльна сочыць,
Верабей тым часам крочыць”.

i_012 (1)

Вось пытанне: “Колькi крокаў,
Не, напэўна, поўных скокаў,
Зробiць птушка за хвiлiну
Да катка, што ў малiне?”

Адказ просты: “Два-тры крокі,
Не, напэўна, два-тры скокі.
Кот маланкай пабяжыць —
Верабей на дах узляцiць”.

Сяргей Брандт, 04.07.2014

ЯК КРОПЛЯ БОЖАГА АЛЕЯ — Сяргей Брандт

Калі апошняя надзея
На свет цудоўны прападзе,
Як кропля божага алея
Над лесам зорка ўзыйдзе.

сова2

І аддзяліўшы подых ночы,
Туманам вадкім ад людзей,
Сава ўголас зарагоча
І зробіць месяц карацей.

Да шыбы цёмным датыкнецца,
Вядром у сенях загрыміць.
І зоркаю над самым лесам
У імгненне вока дагарыць.

Сяргей Брандт, 22.06.2014

ЖЫЛА, ЖЫВЕ I БУДЗЕ ДАЛЕЙ ЖЫЦЬ — Сяргей Брандт

З цыклу «Мая святая Баларусь!»

Калi паклiчуць зноў дахаты
Сумотным крыкам жаўрукi,
Як памiнальным божым святам
Кране той плач маёй рукi.

artlib_gallery-59132-b

Спалiўшы ў храме ўсе турботы,
З мaлiтвай летнix навальнiц,
Дождж змые цёплым адзiноту
Сустрэўшы плямачкi каплiц.
У час замшэлага свiтанкy
Туман падыйдзе да платоў.
Каб пакланiцца мне на ганку
I хлеб паднесцi ад бацькоў.
А клёкатам драўляным млына
Як у дзяцiнстве прыпынiць.
Зямля палёў льняных i тмiна
Жыла, жыве i будзе далей жыць.

Сяргей Брандт, 13.06.2014