Усе рубрыкі

РАДАЎНIЦА. ДЗЯДЫ — Сяргей Брандт

Памiнаем сваiх бацькоў
На зямлi словам родным.
Май над полем iзноў
Грэе нечым лагодным.

86397207__1_1

Памiнаем усiх, хто жылi —
Гэта добры наш звычай.
Ходзiць грак жывы па раллi
I як быццам iх клiча.

Сабралiся ўсе ля магiл,
Выпiлi чарку i трохi паелi.
Для памёршых бацькоў сваiх
Трошкі у голас запелi.

Цiха пайшлi жыць далей,
Кветак майскiх паклаўшы.
Для бацькоў ад жывых дзяцей,
Продкам згубленым нашым.

Памiнаем сваiх бацькоў
За сталом словам цёплым.
Май над вёскай iзноў
Расчынiў гасцям вокны.

Сяргей Брандт, 01.05.2014

НАЧНЫ ПТУШЫНЫ ПЛАЧ — Сяргей Брандт

З цыклу «Прыцягненне Сатурна»

Не плач, птушка, уначы,
Давай лепей памаўчым.
Паглядзiм на вырай зорны,
Аксамiтны ён, не чорны.

загруженное

Не стагнi, на сэрцы млосна,
Слёзы капаюць на кросны.
Там, у занябесных далях,
Знойдзем усё, што не шукалi.

Для цябе – цудоўны край,
Для мяне, магчыма, рай.
Млечным шляхам да нябёсаў,
Дзе бурштынам ззяюць росы.

На зямельку не вярнемся,
Памiж зорак застанемся.
Што нам грэшная зямля —
Цябе шчаслiвай зраблю я.

Не плач, птушка, уначы,
Давай лепей памаўчым.
Стогн не даляцiць да неба,
Жоўты месяц лустай хлеба.

Сяржук Жменя, 24.04.2014

ЗАМОВА (Заговор. Василе Александри) — Сяргей Брандт

Пераклад на беларускую мову

Сонца узыйдзi, братка, знайдзi.
Сорак чатыры промнi ў грудзi.
Сорак табе, моцна гары,
Промнi чатыры мне падары.

2614 (1)

Промнi два cваe цяплом
Пакладзi мне на чало.
Рэшту кiнь куды-небудзь —
Мне у вочы цi на грудзь.

Сонца — коршак залаты
Абаронiць ад бяды.
Трохi, сонца, пачакай!
Выслухай, не уцякай!

Зрабi, сонейка, мяне
Сваiм промнем на сцяне!
Каб мой любы пакахаў,
Каб нас бог не раз’яднаў!

Сяргей Брандт, 19.04.2014

АНЁЛ-АХОЎНIК — Сяргей Брандт

Пераклад на беларускую мову. МІХАЙ ЭМІНЕСКУ. АНЁЛ-АХОЎНIК

Начамi, калi маё сэрца балiць,
Анёл — мой ахоўнiк, ён побач стаiць.
Ён вопратку мае iз свету i ценi,
А крылы сваe быццам хмары трымае,
Пабачыўшы толькi ў дзюрах адзенне,
Дзiця, ў кiм злiлiся грахi i сумленне,
Табой пасаромлена твар апускае.

bernhard_plockhorst_-_schutzengel

Дык можа грахi прытупляюць пагляд,
Чароўных вачэй тваiх сорамных яд.
Заставiлi бегчы ў цемру праз ад
Таго, хто быў варты тваёй чысцiнi,
Але, можа быць, гэта толькi старонкi,
Каб зазiрнуць у твар стомленай зоркi,
Бо ён, немагчыма, i ёсць толькі ты.

Сергей Брандт, 13.04.2014