|
1. Сіняя кветка, расце у жыце
2. Дзіця мужчынскага полу
3. Той хто крадзе
4. Дарожка для пешаходаў
5. Інертны газ для рэкламных трубак
6. Наказ нашчадкам
7. Хвароба страўніка
8. Крытая дарожная павозка
9. Салодкі напітак
10. Злучэнне ваенных караблёў
11. Эскадраны мінаносец
12. Акісленне вышэйшай ступені
13. Пакінула месца жыхарства
14. Адзінка вымярэння часу
15. Каштоўны метал Чытаць далей » Кругавая крыжаванка
Жылі дзед і баба. Нічога ў іх у гаспадарцы не было, адна толькі курачка Чубатка.
Жылі яны, жылі і дажыліся да таго, што і варыць больш няма чаго. Вось дзед і кажа бабе: “Баба, а баба, свары, мабыць, Чубатку, а тое што ж?..” Замахала баба рукамі: “І што ты, дзед, надумаў! Ужо лепш будзем галодныя, а Чубатку варыць я не дам.” Пачула гэта курачка, пабегла ў двор, знайшла там бабовае зярнятка і прынесла яго бабе. Чытаць далей » Хітрая ліса
Адзін чалавек, заўдавеўшы, жаніўся зноў. У яго была дачка — маладая дзяўчына. Разам з мачахай у хаце пасяліліся і дзве яе дачкі — злыя і сварлівыя, як і іх маці.
Мачаха незалюбіла пасербку і ўзваліла на яе самую брудную працу.
Пасля працы бедная дзяўчына садзілася ў куток каля каміна на попел. Вось і далі мянушку яе сёстры ў насмешку —
Папялушка
Самі яны жылі ў пяшчоце і дастатку.
Аднойчы ў каралеўскім палацы вырашылі ўладкаваць баль. Запрошаны на яго былі ўсе шляхетныя і багатыя людзі. Запрашэнне атрымалі і сёстры.
Яны кінуліся прымяраць прыбраныя бальныя сукенкі, а Папялушка павінна была іх апранаць і прычэсваць, ды яшчэ трываць бясконцыя капрызы.
Урэшце падрыхтоўкі скончыліся і сёстры разам з маці адправіліся на баль.
Папялушка ж засталася дома і плакала ў кутку. Вельмі ўжо ёй жадалася таксама паехаць на баль, ды куды там — у такой ірванай, выпацканай попелам сукенке. Чытаць далей » Папялушка
Ў даўнія часы жыў-быў цар. Пры палацы ў яго быў ружовы сад. У садзе рос куст чароўнай ружы. Як ні імкнуўся цар, як ні ахоўвалі царскія садоўнікі гэту ружу, ніяк не маглі ўсцерагчы яе. Толькі пачынала яна распускацца, як нападаў на яе чарвяк-злодзей. І так з года ў год паўтаралася адно і тое ж. Цар ніяк не мог дачакацца сваёй чароўнай ружы. Неяк прыйшоў да цара юнак садоўнік і сказаў:
— Наймі мяне, я ўсцерагу тваю ружу ад чарвяка. Як толькі яна распусціцца, сарву яе, прынясу табе.
— Юнак, — кажа цар, — колькі ў мяне садоўнікаў пабывала, ніводны не ўсцярог яе, дзе ўжо табе зладзіцца?
— Зладжуся, а калі не — вялі караць смерцю.
— Добра, калі здолееш, дык пасцеражы.
Чытаць далей » Чароўная ружа
|
Рэкамендуем:
|
|
Новыя каментары