Усе рубрыкі

Як жывая істота — Сяргей Брандт

Рубрыка: 7+ Школьнікам (школьникам), Вершыкі (стишки), Дарослым (взрослым) |

Восень з пяшчотай накрыла
Лiсцем бярозавым стол.
У поцемках нешта варыла,
Туманам завесіўшы дол.
ито

Потым стаяла ля плоту,
Пад зоркай махала рукой.
Зусiм як жывая iстота,
Празрыстая цень над ракой.

Пад ранак, блiскучы i росны,
Гарыць дыямант на вадзе.
Тчэ восень на бабцiных кроснах
I шоўк павуцiння прадзе.

Сяргей Качанаў-Брандт, 10.10.2016

10.10.16
Каментаваць

Згачар — Сяргей Брандт

Рубрыка: 7+ Школьнікам (школьникам), Дарослым (взрослым) |

У голас дзiцятка заплача,
А потым — смяецца у сне.
За смешную пятачку Згачар
Лагодна малое кране.

титититити

Ён сам каляроваю стужкай
На коўдру святлом ападзе.
Бо Згачар не дзiва, не птушка,
Ён пены шматок на вадзе.

Сяргей Качанаў-Брандт, 10.10.2016

10.10.16
Каментаваць

Восеньскі эцюд — Сяргей Брандт

Рубрыка: 7+ Школьнікам (школьникам), Дарослым (взрослым) |

На застылай роўнядзі ляснога ручая восень згубіла жоўты кляновы ліст. Паглядзела на яго і скінула некалькі дробных рознакаляровых хваёвых іголак. Потым прыцерушыла крыху жоўтай саломай з суседняга поля і ўсміхнулася. Чагосьці асаблівага не хапала ў афармленні. І шчодрай рукой, нібы ў рамку змясціла белаватым туманам абрасіла руды беражок.

list-osen-voda

З кожным новым мазком восеньская карціна набывала глыбіню незвычайных тонаў і разнастайных прыродных фарбаў. Мастачка нават язычок ад задавальнення высунула, калі дадала на палатно халодны бляск зіхатлівых зорак. Стамілася вельмі, адпачыць прысела.
Але вясёлы ветрык унёс некаторыя папраўкі да карціны. Ён усё перамяшаў у сярэдзіне, пакінуўшы шмат вольнага месца па краях. Давялося небараку зноў перарабляць. Так яна і працуе, пакуль мароз не скуе лёдам яе непараўнальны сюжэт і не засыпле пышнасць колераў прыгаршчамі белага снегу.

Сяргей Качанаў-Брандт, 10.08.2014

Тэгі: , , | 06.10.16
Каментаваць

Кветкi васiлька — Сяргей Брандт

Рубрыка: 7+ Школьнікам (школьникам), Вершыкі (стишки), Дарослым (взрослым) |

На слуцкiм поясе блакiтным,
На срэбры кветка зацвiце.
Каштоўнасцi часоў здабытых
У куфар нехта зноў складзе.

ва

Каб засталiся для нашчадкаў,
Каб людзям потым паказаць,
Як ткалi добра раней маткi
Так і цяпер не могуць ткаць.

Залоцiць сонечка на волi,
Цудоўна ззяюць дзеткам сны.
Туман — паркаль у чыстым полi
І дождж з сумотамi вясны.

Блiскучай стужкаю гаворыць,
Бруiць свой успамiн рака.
У жыце жоўтым каля бора
Ты знойдзеш кветкi васiлька.

Сяргей Качанаў-Брандт, 17.08.2016

Тэгі: , , | 17.08.16
Каментаваць
Ст. 2 з 184123...510...Апошняя »

Рэкамендуем:

Новыя каментары