Казкі беларускія

Сум заглядвае ў вокны,
Сыпле снегам мокра-дробным.
Змянiўся Папа ў Ватыкане,
Згубiлi ключык у Божым Храме.

Не адчынiць, не паглядзець,
Як гучна салавей пяець.
У клетачцы сваёй старэнькай,
На дошчачцы зусiм маленькай.

Той салавей без хвалявання,
Адказваў на розныя пытаннi.
Завесцi каб — патрэбен ключык,
Зацiх вось галасок пявучы.

Знайсцi хутчэй! Бру дапаможа!
А што, калi не знойдзе, Божа?
У гэтай справе, пан дэтэктыў,
Шукай не злодзея, шукай матыў.

Правер усе дзверы, апрасi сведкаў,
I ведаў – справа будзе рэдкай.
Сарокi круцяцца над дахам,
Маўчаць чаму? З якога жаху?

I погляд неяк усе адводзяць,
А што навогул “праiсходзiць”?
Бру спрытненька бягом на дах,
Там кучы смецця — так, так, так…

Папера, бруд, лiсце старое,
Анучкi, гузiкi i нешта залатое,
Ляжыць каля разбiтай шклянкi,
Схаванае ў ржавую бляшанку.

Блiшчыць, як сонейка той ключык,
Напэўна Бру такi вязунчык.
Яшчэ i дзень не дагарэў,
Як салавей цудоўна спеў.

I стала цёпла на божым свеце,
Там быў артыкул яшчэ ў газеце.
Што iнастранец Бру Мiшэль-
Сапраўды мудры журавель.

Што атрымаў ён пры спатканнi
Медаль ад Папы “За старанне”.
Наведваў, што Божы Храм,
Яго не бачылi Вы там?

Сяргей Брандт, 08.04.2013

Згубiла Таня гузiк модны,
Ляжыць цяпер ён не прыгодны.
Побач з iм у чыстым полi,
Ляжыць пацерка на доле.

Гузiк модны носам круцiць:
“Не хачу ляжаць у брудзе.”
Пацерка iскрыцца светам:
„Жыву тут з пачатку лета.

З сонейкам вяду бяседы.”
“Можа хопiць вось пра гэта?
Я ж была заўсёды моднай,
Атрымала ўзнагароду.”

“Мода што? Кароткi дзень,
Паглядзелi … i ў цень.
А на свежым тут паветры
Станеш ты патрэбнай ветру.

Ён сапраўдны мадэльер,
Кравец, мастак ды кавалер.”

Сяргей Брандт, 07.04.2013