Усе рубрыкі

УСІМ БУДЗЕМ РАДЫ — Сяргей Брандт

Колькі раз нас палілі агнём, Колькі раз мы гублялі і мову. А цяпер паглядзі – зноў жывём, Кружыць бусел над белым касцёлам.

І пяюць як заможна званы, І ляціць спеў над полем, над вёскай, Доўгі след ад цяжкой бараны Ды гамоняць драўляныя кросны.

На стале вышываны абрус Усе заходзьце, усім будзем рады. […]

Меркаванні нямога — Сяргей Брандт

Лiчыў зоркi — памылiўся, Бо за нешта зачапiўся. А калi на ногi ўстаў, Глядзець на неба перастаў.

Спачатку пеў нямыя словы, Быццам быў зусiм здаровы. Але ж нiхто не зразумеў, Мабыць грыпам свет хварэў. Напiсаў тады я казку, Людзям даў адну падказку. Вось толькi словы не гульня — Не маюць сэнса i […]

У ГОСЦI ПРЫЙДЗЕ ПОЎНАЧ — Сяргей Брандт

Крылом чарнюткiм жоўны У госцi прыйдзе поўнач. Заплюшчаць сцежкi вочы, Як птушка крыкне тройчы.

А ноч з расой вiльготнай, Адшэпчуць даль сумотную. Пральюць з вядра над хатамi Бурштынкi зорак з латкамi.

I свет, што над мястэчкам, Запалiць у вокнах свечкi. Тканiнай белай увесь ганак Накрыў туман, чакаўшы ранак.

Сяргей Брандт, 15.09.2014 […]

Карона восені — Сяргей Брандт

Лісце крушыны на доле ляжыць, Сырасцю цягне, у тумане дрыжыць. Возера, бераг з прыціхшым чаротам, І цягне маўклівай асенняй сумотай.

Кроплі парвалі далонь павуціны, Крывёю блішчаць дарагой журавіны. Галінкай вярба запрашае ў цяпло, Пад хмарай зваліўся грак на крыло.

Вецер з дажджом гоніць сум па вадзе, Восень павольна ў кароне ідзе. На […]