|
|
Не падыходзь да дзвярэй хаты,
Дзе памярла знахарка Марта.
Бо толькі як ты iх адчынеш,
У цемры жудаснай загiнеш.
Там, дзе ляжаць адны бярвеннi,
Блукаюць па двары зноў ценi.
Дождж прашумiць i не здаецца,
Кажан над студняй малы ўецца.
А потым бразне звонка клямка
I нешта цень штурхне ля ганка.
У сенцах рыпнуць дзверы зданнем
Амаль за квадранс да свiтання.
Жах па траве паўзе маўклiва,
Дрыжыць агеьнчык шэрай грывай.
I водгук слоў пральецца тройчы
У нагаворах хрыплых i жаночых.
Не падыходзь да дзвярэй хаты,
Дзе памярла знахарка Марта.
Няхай са зданнем на палях,
З туманам бродзiць цiшыня.
Сяргей Качана-Брандт, 12.07.2015
Ой, ты ж маё сонейка,
Распляцi ты коскi мне
Па вясне,
Каб вясёлы птушак спеў
Аж да зорак даляцеў
Па вясне.
Ой, ты ж маё сонейка,
Адпрасуй кашульку мне
Па вясне,
Каб вада сястрыца зноў
Падарыла мне любоў
Па вясне.
Ой, ты ж маё сонейка,
Над лясочкам свецiць мне
Па вясне,
Каб тваё заўжды цяпло
Маё сэрца сцерагло
Па вясне.
Ой, ты ж маё сонейка…
Сяргей Качанаў-Брандт, 02.07.2015
Цемень цягнецца ад лесу,
Як вужака памiж хат.
Скача па страсе гарэзай
Чорны, быццам сажа, грак.
Дзюбне ў раму, мне здаецца
Нехта з ранiцай памрэ.
Птушка над людзьмi смяецца,
Груцы смачнай не бярэ.
Сунецца праз ноч дарога,
Свет мiргне за шэрым шклом.
Грак напэўна служыць богу,
Як суддзя, стальным крылом.
Пасвiць ён нявiнных душы,
Што плывуць уздоўж ракi.
Дождж размовы зацярушыць,
Знiкнуць душы, як гракi.
Сяргей Качанаў-Брандт, 17.06.2015
 Лялькі, кніжкі спяць і птушкі, —
Дзень прайшоў.
Зачакаліся падушкі
Малышоў.
Нават казка спаць лажыцца,
Каб уночы нам прысніцца,
Ты ёй пажадай
Баю-бай!
Можна ў казцы пакатацца
На кітах.
Па вясёлцы праімчацца
На катах
І сланятка ўзяць за вушкі
І злавіць пяро жар-птушкі.
Вочкі закрывай,
Баю-бай!
Баю-бай, павінны людзі
Ноччу спаць.
Люлі-люлі, заўтра будзе
Сонца ззяць.
Адпачынку хочуць вочы,
Скажам мы: “Спакойнай ночы!”
Веечкі стуляй,
Баю-бай!..
Словы З. Пятровай Музыка А. Астроўскага.
Пераклад на беларускую мову В. Жуковіча
|
|
