|
|
Калi гады мяне схаваюць,
Але паклiча Беларусь,
У час, такi патрэбны краю,
Я першай зоркаю вярнусь.
Святло, як чыстая малiтва,
Загоiць раны на палях.
Без спеваў i неўрачыста
Пачне квiтнець iзноў зямля.
Забудуць людзi пра ахвяры
I не патрэбна пустых слоў.
Хваробы згiнуць i пачвары,
Якiя пьюць людскую кроў.
Жыццё па-новаму пачнецца
Без рабавання, без хлусні,
I кожнага кране за сэрца
Жыццё людзей без мiтуснi.
Калi гады мяне схаваюць,
Але паклiча Беларусь
У час, такi патрэбны краю,
З бусламi першымi вярнусь.
Сяргей Качанаў-Брандт, 27.01.2016
Дзяцей палюе начны жах,
Ён заўжды побач, заўжды ў снах.
Стаiць маўклiва за спiной
I смачна есць страх шэры твой.
Пад коўдрай нават не дыхнуць,
Ён хоча цалкам праглынуць.
Вось расчапiў ён доўгi рот
I пхне твой твар у свой жывот.
У сне цяжкІм жах, як жывы,
Ён расфарбуе брудным сны.
У снах так цяжка ўцякаць,
Прачнiся, хлопчык, досыць спаць.
I як з чароўным цягне ён
Iз сна цябе ў наступны сон.
Нясе на крылах дзяцей жах
Уверх-унiз па доўгiх снах.
Сяргей Качанаў-Брандт, 26.01.2016
На марозе попел
Дзед цярушыць цixa.
“Эй, старэча, хопiць! —
шэпча ўслед лiха, —
Што ты сееш чорным?
Не вясна, а студзень.
Смерць чакае ў белым,
Ты жывей не будзеш.
Колькi не рассыплеш,
Не прачнецца поле,
I сваiх не вернеш
З-пад зямлi нiколi».
“Смерць мяне не мiне —
дзед цярушыць попел, —
Лёг на плечы iней,
Да вясны ў палоне.
Каб зямля не мерзла,
Каб радзiлі кветкi,
Жоўтым морам збожжа,
Дзе смяюцца дзеткi.
Па вясне прачнецца —
жменя трусiць цiха, —
Шчасце зноў вярнецца
I не стане лiха”.
Сяргей Качанаў-Брандт, 20.01.2016
Мне родны кут не стаў блiжэй,
Iмжыць пад вечар ля дзвярэй.
Замежнай мовы водгук гаркаваты,
Я плач птушыны чую каля хаты.
Зязюлька плача, дзетак сваiх клiча
Ды днi стамлёна мае лiчыць.
Дзень дагарыць, зноў мне здаецца:
Зязюлька лiчыць штуршкi сэрца.
З дзяцiнства басаногага зязюля,
Мае прамовы ты адкуль пачула?
Як пераклiк таго, чаго ўжо не будзе,
Дажджом халодным галаву астудзiць.
Зязюлька плача, дзетак сваiх клiча
Ды днi стамлёна мае лiчыць.
Дзень дагарыць, зноў мне здаецца:
Зязюлька лiчыць штуршкi сэрца .
Яшчэ б нядзеляк жменю цёплых,
Але мароз малюе шэрым вокны.
Замежнай мовы водгук гаркаваты
I птушка болей не крычыць ля хаты.
Сяргей Качанаў-Брандт, 27.11.2015
|
|
