|  | 
										Iмянiны ў Тараса, Запрaсiў ён мо паўкласа. Накрыў стол белай сурвэткай, У глячок паставiў кветкi. Але не ведае Тарас — Да яго ці прыйдзе клас. Многа дрэннага зрабiў — Абзываў, штурхаў i бiў. «Вось якi ты, iмянiннiк!- Звонка цокае гадзiннiк. Быў бы ты, Тарас, дабрэй, Атрымаў бы шмат гасцей.» Сяргей Брандт, 05.07.2013   […] 
										Частка трэцяя А якi хлапец скупы, Дурны, сквапны i рабы. Падманулi цяльпука На чатыры жабрака. На мурзатую цялушку, На бабон i на падушку. А (iмя….) — злодзей Да нас не заходзiць. Бо сцягнуў дзiравы жбан, Атрымаў у лоб шчалбан. Ты — крыклiвая сарока, Як рапуха-крывабока. Калi можаш — даганi, Па ўспаханнай раллi. Сяргей Брандт, […] 
										Жыу ў вёсцы конь стары, Ен араў, вазiў малых. Дровы з лесу, сена з поля, Вось канька старога доля. А цяпер конь iз жалеза, Зямлю плуг, як масла рэжа. Цягне цэглы цяжкай воз, У спякоту цi ў мароз. Гэты „конь“ завецца трактар — Тэхналогiй новых фактар. Ён не есць, не п’е, не спiць, Да […] 
										Сыпiць ветрык на страху Снег, як белую муку. Гурбы цукру намяла I мяце мацней зiма. Лiзнуў белае ваўчок — Адмарозiў язычок. „Не салодкае, не смачна, Пахне стылым” – кажа качка. Сыпiць ветрык на страху Снег, як белую муку. Гурбы цукру намяла I мяце мацней зiма. Сяргей Брандт, 02.07.2013   […] 
Ст. 8 з 9« Першая«...5...789»
 |  |