|
|
У трохкутніках раўнабедраных
Нашы вёскі і гарады.
Жураўлінае геаметрыя
Зноў расчульвае, як заўжды.
Штось шчымліва-незразумелае
Растрывожыць душу і слых.
Гэта неба, ад хмар ссівелае,
Адгукнецца сваім “курлы”.
Так няўтульна, самотна, ветрана,
А наперадзе – халады…
Жураўлінае геаметрыя
Зноў расчульвае, як заўжды.
Змешвае ліпень шчодра,
Як парфюмер заўзяты
Пахі суніц, чабору
І сырадою з мятай.
Пахне лілеяй белай
І шашлыком нярэдка,
І нечым незразумелым…
Можа, папараць-кветкай?
Восеньскім вечарам шэрым
Зорка сядзела на даху.
Звесіла ножкі у цемру,
Не адчуваючы страху.
Непаслухмянай малечы
Вешала сны на карнізы,
Ды і дарослым, дарэчы,
Шмат рыхтавала сюрпрызаў.
А занялося світанне
Недзе за дахам замшэлым,
Зоркі адразу не стала.
Можа, у комін зляцела?
Пераклад на беларускую мову
Цiха-цiха, вельмi цiха
Уваходзiць у дзверы Цiхан.
Не галёкаць, не крычаць,
Дзетак бавiць i качаць.
Цiхан песенку пяе,
Сны маленькiм раздаe:
У гэтым сне — малы лiхтарык,
У гэтым сне — сабачка Шарык.
У гэтым — месяц жоўтым свецiць,
У гэтым-спяць салодка дзецi.
Цiха-цiха, вельмi цiха,
Змрок, утульнасць i спакой.
Дзеткi спяць. Адходзiць Цiхан
У домiк цiхi за ракой.
Сяргей Брандт, 11.12.2013
|
|
