|
|
Хлопчык трэ далонькай вочкi,
Ён змарыўся i спаць хоча.
Штосьцi клеiць ды фарбуе
Але цiхЕнька, каб не чулi.
Збудаваў для птушак хатку,
Над дзвярмi — зялёным латка.
Мацi ранiчкай прачнецца
I адчынiць насцеж сенцы.
Птушкi ўголас заспяваюць,
Спевам цудным прывiтаюць.
Мы вiншуем, з намi хлопчык,
З днём святочным i жаночым!
Сяргей Качанаў-Брандт, 05.03.2015
Пацягнула цьмяна-чорным,
У паветры кропкi льду.
I панесла, як гаротным,
Дробным снегам праз ваду.
Зараўлi здзiўлёна дрэвы,
Птушак нават не чуваць.
Адчынiла зiма дзверы,
Каб на тыдзень ачуняць.
Кружыць i мяце па кругу
Снегам дробным праз ваду.
Стогне зверам завiруха,
У паветры кропкi льду.
Сяргей Качанаў-Брандт, 24.02.2015
Што наш народ не атрымаў,
Што да магiлак не данёс,
Згубiў што сярод дробных спраў,
Мы называем — беларускi лёс.
Ён — з нараджэння ў полi крыж,
Сцяжынка памiж шэрых хат.
Ён – цiшыня, калi iзноў маўчыш,
Iржа сталёвых цяжкiх крат.
Ён — лён счарнеўшы пад дажджом
I горкi подых навальнiц.
Ён — рэчка з абмяльчалым дном,
Бруенне пчол каля каплiц.
Ён — колер зеленi з крывёй,
Наш гонар i фальклорны кошт,
Ён — грак над мокраю раллёй
I бульбы смачнай важкi кош.
Што наш народ не атрымаў,
Што праз вайну сам перанёс,
Што ў сваiх руках трымаў,
Завецца проста — беларускi лёс.
Сяргей Качанаў-Брандт, 24.02.2015
Ілюстрацыя: http://www.liveinternet.ru/users/4495248/post283168971/
Шчупак растоўк лядок на рэчцы,
Грымiць свавольнiк крыгаход.
Плывуць блакiтныя авечкi,
Вандруюць гуртам на усход.
Iх хвалi рухаюць, штурхаюць,
Струмення круцяць матузкi.
Уголас вераб’i спяваюць,
Ляцяць праз рэчку нацянькi.
Сяргей Качанаў-Брандт, 23.02.2015
Малюнак Маскаленкі Марыі
|
|
