|
|
Быў такі час на зямлі, калі звяры ня мелі хвастоў. Заязь страшэнна дакучала ім: абараніцца звяры ня мелі чым. І вось аднойчы ад ляснога цара выйшаў загад, каб звяры йшлі хвасты атрымліваць. Пайшлі ганцы ўва ўсе канцы з пушчаў, лясоў і палёў склікаць звяроў. Паведамілі ваўка, лісіцу, куніцу, пабудзілі й мядзьведзя ў яго бярлозе…
— Добра, — кажа Мішка: — я зараз прыйду, адно загляну да старое ліпы, ці не знайду там чаго пасьнедаць.
Запраўды, у дуплё старое ліпы дзікія пчолы нанасілі шмат мёду. Стаў Мішка ламаць дуплё ды выграбаць мёд. Пчолы жалілі яго, але ён не зважаў на гэта, заграбаў мёд і пчол і парахню, што прыстала да мёду, еў усё ды толькі мармытаў ад асалоды. Наеўшыся, ён ужо хацеў ісьці на сходку, аж глянуў, што шэрсць уся выпацкана ў мёд ды парахню. Чытаць далей » Як звяры хвасты атрымоўвалі (народная казка)
Выдзеўб дзяцел у васіне дуплё, збудаваў гняздо і вывеў дзетак — траіх дзятлянятак.
 Дзятлік - лекар лесу Растуць малыя, а дзяцел цешыцца:
«Выгадую, — думае, — дзяцей — на старасьць падмога будзе…»
Ды недарэмна кажуць:
«Хто б дзятла ведаў, каб не яго доўгі нос?»
Ня ўмеў ён радавацца сам сабе, а раструбіў на ўвесь лес пра сваіх дзяцей. Каго ні спаткае — усім хваліцца:
«Якія ў мяне слаўныя дзеткі! І разумныя, і прыгожыя. Другіх такіх няма ні ў кога…»
Дачулася пра гэта лісіца.
Захацелася ёй маладых дзятлянятак пакаштаваць.
Але як-жа іх з гнязда дастаць? Чытаць далей » Дзяцел, лісіца і варона (народная казка)
Быў раз дзед, а ў таго дзеда баран.
І захацеў той дзед зарэзаць свайго барана. Толькі пачаў рэзаць, трошкі бок абадраў, а баран усхапіўся ды ўцёк і схаваўся ў лісіную норку.
Прыйшла ліса ў норку, ажно там нехта сядзіць.
Спужалася лісіца і пытаецца: Чытаць далей » Баран бок абадран (народная казка)
|
Рэкамендуем:
|
|
Новыя каментары